1 ต้น พันธุ์นางแย้ม นางแย้มไทย ไม้ไทยโบราณ จัดเป็นไม้ดอกไม้ประดับที่นิยมปลูกเพื่อการชมดอก

นางแย้ม (Glory tree) จัดเป็นไม้ดอกไม้ประดับที่นิยมปลูกเพื่อการชมดอก เนื่องจาก ดอกออกเป็นช่อ ขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วยดอกย่อยสีขาวอมม่วงจำนวนมาก ช่อดอกโดดเด่นมองเห็นได้แต่ไกล นอกจากนั้น เมื่อดอกบานยังส่งกลิ่นหอมยิ่งนัก จึงนิยมปลูกไว้ในบ้าน หน้าบ้านเป็นสำคัญ
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ลำต้น
นางแย้ม เป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก มีอายุ 3-5 ปี ลำต้นสูงประมาณ 1-2 เมตร ลำต้นแตกกิ่งปานกลางถึงมาก กิ่งมีลักษณะสามเหลี่ยม เปลือกลำต้น และกิ่งมีสีน้ำตาลอมดำ และมีขนปกคลุมทั่ว เปลือกสามารถลอกออกเป็นแผ่นได้ ส่วนเนื้อไม้เป็นไม้เนื้ออ่อน มีความแข็งน้อย เปราะหักง่าย

ใบ
นางแย้มเป็นพืชใบเลี้ยงคู่ แตกออกเป็นใบเดี่ยว เรียงสลับตรงข้าม และตั้งฉากกันบนกิ่ง มีก้านใบยาว 5-10 เซนติเมตร ใบมีรูปหัวใจ มีโคนใบเว้าตรงกลางเป็นฐาน ส่วนปลายใบแหลม ใบกว้างประมาณ 8-10 เซนติเมตร ยาว 12-16 เซนติเมตร แผ่นใบเรียบ ขอบใบหยักมน มองเห็นเส้นใบหลัก 5-7 คู่ และมีเส้นแขนงใบย่อยเป็นร่างแหชัดเจน แผ่นใบมีขนปกคลุมทั้งด้านบนด้านล่าง เมื่อจับใบจะรู้สึกอ่อนนุ่ม
ดอก
ดอกนางแย้มแทงออกเป็นช่อ บริเวณปลายยอด ดอกเรียงอัดกันแน่นเป็นกระจุก 20-30 กว้าง 6-12 เซนติเมตร แต่ละดอกมีกลีบเลี้ยงสีม่วงแดงบริเวณฐานดอก ปลายกลีบดอกแยกเป็น 5-6 แฉก ส่วนตัวดอกมีลักษณะสีขาวอมม่วง ประกอบด้วยกลีบดอกหลายกลีบเรียงซ้อนกัน คล้ายดอกมะลิ เมื่อบานเต็มที่จะมีขนาด 2-3 เซนติเมตร แต่ละดอกจะบานไม่พร้อมกัน โดยจะเริ่มบานจากดอกที่อยู่ด้านนอกก่อน และทยอยบานจนถึงดอกด้านในสุด มีระยะเวลาบานนานหลายวัน เมื่อบานจะส่งกลิ่นหอมแรง โดยนางแย้มที่เริ่มออกดอกแล้วจะทยอยออกดอกตลอดทั้งปี ทั้งนี้ ดอกนางแย้มตรงกลางจะมีเกสรตัวผู้ และเกสรตัวเมีย แต่เกสรทั้งสองจะไม่สมบูรณ์ จึงไม่พบการติดผล