วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร
วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร หรือที่เรียกอย่างสั้นๆ ว่า วัชรสูตร นั้น เป็นพระสูตรสำคัญที่ผู้ศึกษาธรรมทุกคนต่างรู้จัก ได้ถูกแปลจากภาษาอินเดียเป็นภาษาจีนมากมายหลายสำนวน แต่สำนวนที่ทุกคนต่างยอมรับมากเป็นที่สุด คือสำนวนของท่านพระกุมารชีพ ซึ่งเป็นภิกษุผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังปรากฏอยู่ในช่วงปี ค.ศ. ๓๔๔-๔๑๓ แต่เท่าที่มีการถ่ายทอดจากภาษาจีนออสู่ภาคภาษาไทยแพร่หลายมากที่สุด
คือ สำนวนของอาจารย์เสถียร โพธินันทะ ส่วนสำนวนที่มีการแปลเนื้อพระสูตรพร้อมทั้งคำอธิบายด้วยนั้น ก็มีเพียงสำนวนของ ลูกศิษย์โง่ ที่ได้แปลจากผลงานการประพันธ์ของ หลี่อี้หยู เท่านั้น ดังนั้นจึงนับเป็นนิมิตหมายอันดีที่คุณอมร ทองสุข ได้แปลวัชรสูตรฉบับที่พระสงฆ์จี้กงได้อรรถาธิบายขึ้น หลังจากที่ได้แปล คัมภีร์หลุนอวี่ ซึ่งเป็นปรัชญาสำคัญของขงจื่อไปแล้ว
อนึ่ง พระสูตรฉบับนี้ยังเป็นที่ยอมรับอย่างเป็นอกฉันท์ว่า มีธรรมานุภาพยิ่งใหญ่ในการปลุกตื่นดวงปัญญาของผู้คนให้สว่างไสว แต่การที่จะอ่านพระสูตรฉบับนี้ให้แตกฉานเข้าใจ กลับเป็นอุปสรรคสำคัญที่ทำให้ผู้คนจำนวนมากเกิดใจท้อแท้หวั่นไหวที่จะทำความเข้าใจต่อพระสูตรฉบับนี้ต่อไป แม้นจะมีผู้คงแก่เรียนหลายสำนักพยายามอธิบายพระสูตรฉบับนี้ให้เข้าใจง่ายยิ่งขึ้น แต่ก็ยังไม่สามารถแก้ปัญหาการอ่านเข้าใจยากให้หมดสิ้นไปได้
ดังนั้นพระสงฆ์จี้กงจึงได้ขันอาสาเรียบเรียงคำอธิบายวัชรสูตรฉบับนี้ขึ้น ซึ่งคำอธิบายวัชรสูตรของพระสงฆ์จี้กงฉบับนี้นับเป็นผลงานที่สามารถอธิบายวัชรสูตรได้ตรงตามพุทธประสงค์ พร้อมยังอ่านเข้าใจได้ง่ายที่สุดเท่าที่มีปรากฏในบรรณพิภพขณะนี้
