รักคุณอย่างเป็นทางการ /วรศิษฐ์ /หนังสือใหม่

“อายุ้ง ! ไหนลื้อบอกป๊าว่ามาดูแลม้าให้อาซัน” เสี่ยทรงยศถามเสียงเข้ม นิ้วอวบๆ ดึงกระโจมมือพร้อมใช้งานปืนลูกซองเรมิงตันแปดเจ็ดศูนย์ ก่อนจ่อปลายลำกล้องปะทะแผงอกชายหนุ่มซึ่งท่อนล่างสวมเพียงกางเกงขาสั้น ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงไม่ต่างจากสภาพลูกสาวท่าน ต่อให้มองโลกในแง่ดีก็คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้
“จะ...ใจเย็นๆ นะคะป๊า ส่งปืนให้ยุ้งดีกว่าค่ะ โป้งป้างขึ้นมาจะทำยังไง” สัตวแพทย์สาวพยายามตะล่อมสุดชีวิต หน้าถอดสียิ่งกว่าปลากัดเพลี่ยงพล้ำคู่ต่อสู้ นิ้วทั้งสิบค่อยๆ แกะมือพ่อออกจากไกปืนหากก็ยากเต็มที รู้ว่าท่านแค่ขู่แต่อดหวั่นไม่ได้ว่าปืนจะลั่น อีกคนก็ไม่หลบปืนเลยสักนิด ซ้ำยังยืดอกรับปลายมัจจุราชเงินยวงเสียด้วยซ้ำ
“เจาะไข่แดงลูกสาวอั๊วไปหรือยังห้ะอาซัน !”
คำถามตรงๆ กระแทกใจภูตะวันได้แรงยิ่งกว่าปืนจ่ออก ในขณะที่ใบหน้าซีดเผือดของเจ้าของไข่แดงแปรเปลี่ยนเป็นสีแตงโม
“ไข่แดงลูกสาวป๊ายังอยู่ดีมีสุขครับ”
“อายุ้งคือดวงใจอั๊ว เมื่อไรที่มีลูกสาว ลื้อจะเข้าใจ” อารมณ์เสี่ยทรงยศเริ่มเย็นลง ประโยคเมื่อครู่คือการสอนมากกว่าข่มขวัญ คำตอบและแววตาจริงใจของภูตะวันไม่มีคำว่าโกหกซ่อนอยู่ ท่านยอมลดปืนลง ก่อนโอบไหล่ขวัญของใจประหนึ่งจงอางหวงไข่ ทว่าสรรพสิ่งรอบกายกลับหยุดนิ่งเมื่อหัวเรือใหญ่แห่งไร่ข้าวโพดกาญจ์การุณย์คุกเข่าลงต่อหน้า
“ครับ ถ้ามีลูกสาวผมคงเข้าใจหัวอกป๊าดีขึ้น” ไม่มีโอกาสใดเหมาะสมเท่าครั้งนี้ มั่นใจแล้วว่าหัวใจห่ามๆ ก้อนนี้ทุ่มให้ยายจอมยุ่งหมดเกลี้ยงทั้งสี่ห้อง “ผมขออนุญาตขอลูกสาวป๊ามาเป็นแม่ให้ลูกสาวผม ป๊าสะดวกหรือเปล่าครับ”
“ไอ้หยา ! / นายซัน !”