[ปกใหม่] หนังสือ โคะโคะโระ -นวนิยายคลาสสิกญี่ปุ่น การพบพานของคนสองวัย ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของยุคสมัยและจุดเปลี่ยนของ...

ตอนนี้ฉันกรีดหัวใจตัวเองออกมา และกำลังจะเอาเลือดอาบหน้าเธอ เมื่อชีพจรฉันหยุดเต้น ถ้าเธอรับเอาชีวิตใหม่นี้เข้าไปอยู่ในใจเธอได้ ฉันก็พอใจแล้ว

วรรณกรรมคลาสสิกญี่ปุ่นที่ครองใจผู้อ่านทั่วโลกมานับศตวรรษ โคะโคะโระ ผลงานจากนักเขียนใหญ่ยุคสมัยใหม่ผู้เลื่องลือ ผู้เขียน อันตัวข้าพเจ้านี้คือแมว

การกลับมาของวรรณกรรมคลาสสิกแห่งญี่ปุ่นที่ครองใจผู้อ่านมานับศตวรรษ โคะโคะโระ เรื่องราวการพบพานที่อาจเรียกได้ว่าบังเอิญของคนต่างวัยสองคน ซึ่งได้มาพบกันในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของยุคสมัยและจุดเปลี่ยนของชีวิต วรรณกรรมที่ไม่ได้เรียกร้องสิ่งใด ไม่ว่าจากสังคม หรือจากใคร มันเพียงพาคุณกลับไปสำรวจจิตใจ เผชิญหน้าความเจ็บปวดในอดีตที่ไม่อาจบอกผู้ใด ซึ่งยังคงทิ้งรอยแผลเป็นที่เรียกว่าความอ้างว้างโดดเดี่ยวไว้ในหัวใจของเรา

ชายหนุ่มผู้หนึ่งได้พบกับ เซ็นเซ ผู้มีความรู้กว้างขวางแต่กลับเก็บตัวสันโดด ทั้งสองได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่างๆ ต่อกัน ต่อมามีการเปิดเผยเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ความซับซ้อนยอกย้อนของจิตใจและการกระทำของมนุษย์ ภาวะของยุคสมัยที่กำลังเปลี่ยนแปลง การปะทะของค่านิยมเก่า-ใหม่

เรื่องราวการพบพานที่อาจเรียกได้ว่าบังเอิญของคนต่างวัยสองคน ซึ่งได้มาพบกันในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของยุคสมัยและจุดเปลี่ยนของชีวิต วรรณกรรมที่ไม่ได้เรียกร้องสิ่งใด ไม่ว่าจากสังคม หรือจากใคร มันเพียงพาคุณกลับไปสำรวจจิตใจ เผชิญหน้าความเจ็บปวดในอดีตที่ไม่อาจบอกผู้ใด ซึ่งยังคงทิ้งรอยแผลเป็นที่เรียกว่าความอ้างว้างโดดเดี่ยวไว้ในหัวใจของเรา

โคะโคะโระ เป็นวรรณกรรมในชีวิตที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งและแตกต่างจากวรรณกรรมเพื่อชีวิตเพื่อประชาชนที่เรารู้จักอย่างยิ่ง ข้อความและเหตุการณ์ความเป็นไปที่เกิดขึ้นในเรื่องนั้น หากอ่านด้วยใจแล้วจะรู้สึกเสมือนประหนึ่งเอาน้ำเย็นเฉียบราดลงไปในหัวใจ บางตอนรู้สึกถึงสภาพของความเปลี่ยนแปลงและความขัดแย้งร่วมกัน แม้จะห่างทั้งกาละและเทศะก็ตาม นี่เองที่ทำให้มีคำกล่าวเปรียบเปรยว่าวรรณกรรมคือวิญญาณ (หรือหัวใจ) ของสังคมนั้นๆ ตราบใดที่ยังไม่อาจ รู้สึก กับวรรณกรรมและความคิดของประเทศนั้น ก็ไม่อาจรู้จักและเข้าใจประวัติศาสตร์และอื่นๆ ของประเทศนั้นได้


---

เธอคงจำได้ว่า เธอเคยโต้ตอบฉันเกี่ยวกับปัญหาเรื่องแนวความคิดในปัจจุบัน เธอคงจำท่าทีที่ฉันมีต่อเรื่องนั้นได้ดี ฉันไม่ได้ดูถูกความคิดเห็นของเธอ แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่จะยกย่องนับถือ

ฉันตั้งใจจะอุทิศอดีตทั้งหมดของฉันทั้งที่ดีและไม่ดีให้เป็นข้อคิดสำหรับคนอื่นๆ แต่ขอให้เธอรับรู้ว่า ภรรยาฉันคนเดียวเท่านั้นที่ฉันขอให้เป็นข้อยกเว้น เพราะฉันไม่อยากให้ภรรยารู้อะไรเลยแม้ แต่น้อย สิ่งที่ฉันปรารถนาที่สุดก็คือ ฉันอยากจะรักษาความทรงจำของภรรยาฉันที่มีต่อเรื่องราวในอดีตฉันให้ขาวบริสุทธิ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้

เธอคิดหรือว่าคนจำพวกหนึ่งซึ่งเรียกว่าคนเลวนั้นก็มีอยู่ในโลกนี้ด้วย คนเลวที่หล่อออกมาจากพิมพ์เดียวกันอย่างนั้นน่ะ ไม่มีอยู่ในโลกนี้หรอก โดยทั่วไปแล้วทุกคนเป็นคนดี อย่างน้อยที่สุดทุกคนก็เป็นมนุษย์ธรรมดาสามัญ แต่ที่น่ากลัวคือเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น คนเราก็เปลี่ยนเป็นคนเลวได้ทันที

こころ (Kokoro)
Natsume Soseki
ศ.ดร.ปรียา อิงคาภิรมย์ กนก (ศฤงคารินทร์) รุ่งกีรติกุล แปล
โคะโคะโระ
496 หน้า ปกแข็ง
พิมพ์ใหม่ ต.ค.65